De troostprijs

Gelukkig nieuwjaar aan al wie dit leest, en hetzelfde aan al wie dit niet leest. Nu het egoïsme tegenwoordig zo welig tiert zou ik het nogal sneu vinden van mezelf om  de overige 6.999.999.900 bewoners van deze aardknol een kutjaar toe te wensen. Mijn goede daad voor 2017, zeg maar.

Nu dat achter de rug is: Bol.com voert momenteel een nieuwjaarsactie waarvoor je vijf producten dient te selecteren die je graag zou krijgen met een budget van maximum vierhonderd knaken, opgeslagen in een lijstje genaamd “Nieuwjaarswens”. Spek voor mijn bek gezien ik een grote fan ben van spullen, maar mijn cloaca minima, Basil geheten, momenteel een aanzienlijk deel van het feestbudget tot groen-geel gevulde pampers reduceert en aldus mijn treat yo’selfvermogen ernstig aantast. Vol goede moed begon ik te graven in het aanbod van de gekende retailer, maar o wee!, op het eind van de rit bleek het budget overschreden met zo’n driehonderd flappen. Paniekerig dat ik door dit feit de hoofdprijs zou mislopen stuurde ik dan maar een mailtje naar de klantendienst om de situatie te verklaren en mezelf terug in de race te zetten.

bol1

bol2

bol3

Zo, dat zou moeten helpen! Hopend op een klantendienst gevuld met mensen die de macht hebben om te beslissen over marketingacties kroop ik onder de wol nadat ik een paar glaasjes slecht gekoelde wijn had gedronken. Morgen spelen op mijn gloednieuwe en, nog beter, volledige gratisse, playstation 4. Wat mij betreft kon de zon niet snel genoeg z’n kankerverwekkende bakkes tonen! In plaats van dozen vol plezier kreeg ik echter dit:

bol-antw

Mijn grootste vrees werd waarheid: Ik ging harder mijn best moeten doen om de Chaymaes van deze wereld te overtuigen betreffende wie de rechtmatige koning der nieuwjaarslijstjes daadwerkelijk is:

bol4

bol5

 

Geniaal zou ik het niet noemen, maar doe maar eens beter om acht uur ’s morgens. Enfin, nooit geschoten altijd mis. Tot, plots in mijn mailbox!

bol-antw2

Niets dan teleurstelling! Sorry, anticlimax, ik weet het. Met de wetenschap dat ik toch twee meisjes had laten gibberen, en ik me duidelijk minder en minder begin op te jagen in het foutieve gebruik van bezittelijke voornaamwoorden besloot ik dan maar om het los te laten. Can’t win ‘em all. Tot, PLOTS IN MIJN BRIEVENBUS!!!

suspense

 

img-20170109-wa0005img-20170109-wa0007

ZIJN JULLIE NU ECHT MET NIETS TEVREDEN? Ik vond het alleszins erg vriendelijk en bijzonder attent. Thanks Bolleke!

 

 

The art of retention (3)

puppy

(Dit is het derde deel van het nieuwe standaarddrieluik in de wereld van klantvriendelijkheid. Klik hier voor het eerste en hier voor het tweede deel)

Als de rook opgetrokken is en de machetes begraven zijn, kijk je vaak terug naar het slagveld met gemengde gevoelens. Er werden dingen gezegd, gedaan, die de andere partij mogelijk gekwetst hebben. Misschien opzettelijk, misschien niet. Elk gevecht laat z’n littekens na. Had ik zo veel kakmetaforen moeten gebruiken? Had ik moeten dreigen met andere boekenwinkels? Had ik het idee van virtuele kortingsbonnen in een bedrijf z’n poeperd te duwen moeten opperen?

Ja.

Screenshot_2016-02-25-11-26-56

Morgen ligt “The art of war” in m’n brievenbus. Ik ben een hoer. Laat het genezingsproces beginnen.

 

The art of retention

bol

Sinds een aantal jaren spendeer ik af en toe m’n zuurverdiende gouden dukaten op het internet aan spullen die ik niet altijd even hard nodig heb, maar op dat moment toch ECHT WEL. Dat de leveringen vaak een pain in the ass zijn neem ik er als kinderziekte graag bij, zeker gezien bedrijven zoals Boxigen hard aan het werk zijn om die aambei vakkundig te verwijderen. De hoogste tijd voor bol.com en consoorten om te timmeren aan langdurige klantenrelaties, vertrouwen en alles wat nodig is om nog meer geld uit de zakken van de verveelde werkmens te troggelen, zou je dan denken.

Onlangs ontving ik een onschuldig ogend mailtje van de grootste online retailer der Nederlanden, bol.com, met de boodschap dat ze me misten, en dat het de hoogste tijd was om nog eens te grasduinen door hun virtuele winkelrekken. Zeven en een halve euro zouden mijn deel zijn als dank. De mens die een korting niet apprecieert moet nog geboren worden, dus argeloos liet ook ik me overtuigen om wederom achterwaarts in de reet te worden genaaid door een gewiekst marketingteam. Of dat hadden ze gedacht:

Bol.com1

Zo, dat is dan opgelost. Binnenkort een verregend boekje uit m’n brievenbus pellen en me lekker ontspannen. Niet volgens Angeline:

Bol.com2

Dit is de eenentwintigste eeuw. Mensen lezen geen kleine lettertjes meer. Sinds ik een smartphone heb ben ik gestopt met de kleine lettertjes op de achterkant van shampooflessen te lezen, en heb ik al de rest ook maar meteen gelaten voor wat het was. Waar ik niet mee gestopt ben, is het associëren van eerdergenoemde minusculen met het schijt:

Bol.com4

We zijn nu twee dagen later, ik heb nog steeds geen antwoord terug gehad, en zal bijgevolg een nieuwe webwinkel moeten zoeken. Waarschijnlijk zijn ze gechoqueerd door de typo’s die het gevolg van m’n alles verblindende teleurstelling zijn. Tja, het is niet de eerste keer dat corrigerende slipjes me met een wrang gevoel achterlaten.

Lees het spannende vervolg hier!