Zo’n jaar geleden stuurde ik Peter Van de Veire een briefje naar aanleiding van een laffe Bieberkoortsaanval zijnentwege bij het krieken van de dag. Uit schrik dat de indaling van m’n testes teniet zou worden gedaan bij herhaling wou ik hem vriendelijk en schriftelijk verzoeken  dat nooit meer te doen. Peter vond de brief in kwestie lollig en  poste hem online.

Ik herinner me nog levendig dat ik plots berichtjes begon te krijgen van vrienden die iets waren tegengekomen in de krant waarvan ze de schrijfstijl herkenden. Of ik een brief had gestuurd naar Peter Van de Veire? Schets mijn verbazing, ik stond op HLN met mijn brief! Hier heeft de mens gewonnen, het hoogste doel bereikt! Gelukkig had de redactie van MNM de tegenwoordigheid van geest gehad om m’n naam te censureren, want mijn Bomma huppelde toen nog fluks door de gangen van het rusthuis (intussen, helaas, niet meer) en die brief stond vol vunzige praat. De onverwachtse populariteit van dat mailtje heeft me er toe aangezet om deze blog te beginnen (met nog meer vunzige praat, sorry Bomma). Het zit zo dat ik deze brieven enkel voor mijn eigen vermaak en dat van mijn vier beste vriendinnen Marie, Eva, Rien en Liesbeth opstelde, maar als zo veel volk geamuseerd is door mijn onzin, waarom ze niet online gooien?

Onlangs contacteerde ik Peter opnieuw, enerzijds om ‘m te bedanken dat hij zich aan z’n woord had gehouden, anderzijds om te vragen alstublieft terug Justin Bieber te draaien (zie deel 2, later). Kwestie dat ik niet aan halve verhalen doe, post ik hier m’n oude mail nog ‘ns. Het is de uitdraai die door de redactie van MNM werd gepubliceerd gezien de site van Peter met webforms werkt. Fucking webforms.

Peter reageerde als volgt

Lief, toch?