In Schaarbeek wonen heeft zo z’n nadelen, daar gaan we niet flauw over doen. Het kwartier van verlept plezier wasemt de permanente walm van zongedroogde pis uit, en als de wind uit de foute richting waait kan m’n geoefende neus zelfs een hint van manzaad oppikken. Het is hier erg moeilijk om een lapje spek te scoren.  Elke straat is een soort veelgebruikte Bermuda-driehoek die zwartgeblakerde fornuizen en platgenaaide matrassen verslindt. Eenrichtingsstraten zijn een puur theoretische aangelegenheid. Jonge chauffeurs houden met een niet te bevatten passie van snoeiharde, Aladdin-achtige tsjingel tsjangel. De heersende politieke partij is de Waalse tegenhanger van het Vlaams Belang. Etc.

In Schaarbeek wonen heeft echter ook één gigantisch groot voordeel: Je buurman is de koning.

Ik verstuurde deze brief op maandag 28 maart. Ik mocht nog steeds geen antwoord ontvangen. Ik ben teleurgesteld in onze vorst.

(De brief aan de koning werd verstuurd naar aanleiding van dit, dan dit, en uiteindelijk dit)