Sinds een aantal jaren spendeer ik af en toe m’n zuurverdiende gouden dukaten op het internet aan spullen die ik niet altijd even hard nodig heb, maar op dat moment toch ECHT WEL. Dat de leveringen vaak een pain in the ass zijn neem ik er als kinderziekte graag bij, zeker gezien bedrijven zoals Boxigen hard aan het werk zijn om die aambei vakkundig te verwijderen. De hoogste tijd voor bol.com en consoorten om te timmeren aan langdurige klantenrelaties, vertrouwen en alles wat nodig is om nog meer geld uit de zakken van de verveelde werkmens te troggelen, zou je dan denken.

Onlangs ontving ik een onschuldig ogend mailtje van de grootste online retailer der Nederlanden, bol.com, met de boodschap dat ze me misten, en dat het de hoogste tijd was om nog eens te grasduinen door hun virtuele winkelrekken. Zeven en een halve euro zouden mijn deel zijn als dank. De mens die een korting niet apprecieert moet nog geboren worden, dus argeloos liet ook ik me overtuigen om wederom achterwaarts in de reet te worden genaaid door een gewiekst marketingteam. Of dat hadden ze gedacht:

Zo, dat is dan opgelost. Binnenkort een verregend boekje uit m’n brievenbus pellen en me lekker ontspannen. Niet volgens Angeline:

Dit is de eenentwintigste eeuw. Mensen lezen geen kleine lettertjes meer. Sinds ik een smartphone heb ben ik gestopt met de kleine lettertjes op de achterkant van shampooflessen te lezen, en heb ik al de rest ook maar meteen gelaten voor wat het was. Waar ik niet mee gestopt ben, is het associëren van eerdergenoemde minusculen met het schijt:

We zijn nu twee dagen later, ik heb nog steeds geen antwoord terug gehad, en zal bijgevolg een nieuwe webwinkel moeten zoeken. Waarschijnlijk zijn ze gechoqueerd door de typo’s die het gevolg van m’n alles verblindende teleurstelling zijn. Tja, het is niet de eerste keer dat corrigerende slipjes me met een wrang gevoel achterlaten.

Lees het spannende vervolg hier!